“Haaaaayyyy apa kabaaarrr ? Baraayaaa…”
“Alah-alah… saya mah hamdalah… anda apa kabar anda?”
“Damang sayah mah… Aya dadan?”
“Dadan mah kagak ada dalam kamar sayah.”
“Yang ada dalam kamar anda saha ? Randa yah? Wah bahaaayaa…”
“Parawan laaaah…”
“Walah, parawan mah gak gampang. Kalaw randa rada gampang…”
“Naha kagak gampang? Banyak akal dan saampar cara sayah mah,”
“Saya ada pangalaman dalam hal marawanan mah. Anda kan hanya angan-angan saja. Hahaha…wakakakak…”
“Kagak hanya angan-angan, da sayah mah laksana marawanan Yayank Ana, parawan Banjar la yaw”
“Anda handal…yah, dapat marawanan parawan banjar… mantaapp…”
“Yaaaa kagak ada halangan sanajan sayah acan ngalaman hajatan…”
“Mantap rasanya yah? Kalaw marawanan mah…”
“Nyaan da… mantap…”
“Halalna maah, anda hajatan sajah… Jangan hanya jajan. Anda dan garwa akan dapat anak kalaw hajatan mah. Walaw mahal dan palangkakan garwa anda gatal…”
“Yah, mangkanya sama garwa mah akan sayah laksanakan pada mangsa yang akan datang,”
“Sayah harap anda panjang masa…”
“Agar dapat marawanan garwa pasca hajat…”
“Ah pra hajat sajah…”
“Dalam nagara jawa barat ada hal apa yang hangat?”
“Jakarta mah caah… Kandaraan ngantay sapanjang jalan,”
“Jabar mah hanya ada arak-arakan pasangan AMAN,”
“Anda akan pasang yang mana jawaranya? Yang mantap mah pasangan Ahmad-Dadan…Atawa ADAN,”
“saya mah kagak akan ka sasaha… Wah ADAN kayanya dapat sayah dadarkan dalam pakalangan wacana…”
“Yah mantap dan pantas…”
“ADAN mah pan agar masarakat jabar SHALAT,”
“Yah yah… saya sadar akan hal yang anda katakan,”
“Waaahh, kayaknya saya akan nangkarak sajah yaah… Bantal ngadadahan…”
“Mangga mangga anda akan ngalanglang ka alam yang kagak nyata…”
“Dan baham saya cacalawakan sajah…”
“Ya sayah paham…”
“Mantapnya mah… Dalamm gaya nangkarak ada parawan ataw randa yang hangatkan sayah…”
“Hanjakal garwa tak ada dalam nagara Jakarta…”
“Alah gampang ka TAMAN LAWANG sajah, banyak yang bakal ngadadahan,”
“Ah, lawang mah banyak parawan gagah… Kalaw Mangga Badag dan Gajah Mada banyaak… Anda kan pangalaman dalam nagara jakarta?” Ataw jangan-jangan anda gay? Apal ka taman lawang?”
“apal, sangat apal, banyak parawan yang ada papanjangnya, maksad sayah, yang ada mamasnya,”
“Wah anda apal kana mamasna parawan sagala? Bahaya anda mah. Anda pas ngalalana ka jakarta ka mana? Dalam nagara taman lawang yah?”
“Kagak, sayah mah da Jakarta Barat. Hanya saja apal ka sanah…ngan kagak ngalaman da…”
“Ah maap sayah salah sangka…”
“Ada yang maksa, malah akan bayar sayah, ngan sayahna kagak nampa,”
“Waah… Jangan nampa… Bahaya, walaw bayaran banyak jangan harap…”
“Ya saya paham, sabab sayah mah hanya akan ngamangsa bangsa hawa sajah…”
“Yah saya paham harapan anda…”
“Sapaham sama saya, hayang ngamangsa hawa sajah…”
“Hawa mah dada dan palangkakannya hangat…”
“Dadah ah… Sayah akan rapatkan mata dan nangkarak,”
“Mangga mangga…”
“Ngalanglang hangatnya garwa dalam alam kagak nyata… Wassalam kang…”***